من دیده ام آدم های خوب را... دیده ام که هنوز هستند.... که هنوز وجود دارند.... هر چقدر کمرنگ....هر چقدر کم....دیده ام که هستند...که هنوز مهربانی نمرده.... که هنوز عشق جای صحبت دارد.... که می شود دید انسانیت را.... اخلاق را می شود از روی انها تعریف کرد....که هنوزهستند دستانی که گرمایش از مهربانی باشد، از عشق  و نه حرارت شهوت... که بشود فارغ از جنسیت کنارت باشند.... دیده ام آدم هایی را که چشمهایشان دروغ نمی گوید... که سیاست ندارند.... که ته ته باطنشان را بشود دید....که زلالند.....که لبخندشان سادگی و آرامش را فریاد کند....که دلت شور نزند برای قوس و قزح بودنشان... دلت نلرزد از دروغ های مدامشان ...دلت نگیرد از حرف های عاشقانه بی اساس شان .... که تمام مدت سکوت کنی،  به چهره شان زل بزنی ، لبخند بزنی و با تعجب لبخند بزنند و مدام فکر کنی که چقدر شریف است که تعجب کنند از این همه خیره گیت از این همه فکرت.... که دلت بخواهد صورتشان را ببوسی و بگویی چقدر از حضورشان خوشحالی.. و ته ته دلت بخواهی که داشته باشیشان و بمانند برای همیشه ات...تا همیـــــــــــــشه