وقتی کسی نیست که ارومت کنه.... وقتی انقدر تنهایی و ادمای دورت اینقدر گرفتار خودشونن که حتی در اتاقت هم باز باشه راحت می شینی به گریه کردن و کسی متوجه نمی شه....درست وقتی که فکر می کنی بزرگ شدی...قوی شدی...اینقدر که می تونی خودت خودتو اروم کنی بدون بودن خیلی ها....وقتی یکی از داداشیای ف ی س بوکت واست لاو می ترکونه و تو فحشش میدی....همین وسطاس که احساس می کنی یه چیزی درونت می شکنه.... احساس می کنی یکی جاش خالیه....اون موقع اس که تازه می فهمی قویترین هم که باشی ...شادترین هم باشی ...باید باشه یکی که دلت به بودنش گرم باشه......

حالا هر چقدر دلت می خواد بگو ارامشت رو با وجود هیچ مذکری عوض نمی کنی...